آندرهآ آنیلی با موافقت به جدایی ماروتا در واقع به جای ادامه این رابطه مسدود، خداحافظی مسالمتآمیز را به پنهان شدن در پشتِ دیوار اختلافنظرها ترجیح داده است. او میداند كه در روزهای نبودن ماروتا كار او در یووه (دستكم در سال نخست) سختتر خواهد بود.
با این حال تصمیم آندرهآ با رعایتِ تمام جانب است؛ او احساس میكند كه به تنهایی میتواند از پسِ این ماجرا برآید یا شاید با یك مدیر كمتر شناخته شده اما هماهنگ با اهدافش، مسیر را ادامه دهد. در هر صورت باید پذیرفت و این حق را به او داد كه به عنوان رئیس باشگاه، قدرت تغییر مدیر را داشته باشد. توضیح و تبیین استراتژی او هرچند برای همه دشوار و پذیرش آن برای هواداران سخت است، اما او در اجرای تصمیمش مصمم است. شاید در فوتبال كمتر اتفاق بیافتد كه یكی از معماران دوران طلاییِ یك باشگاه كنار گذاشته شود اما این اتفاقِ نادر در تورین به وقوع خواهد پیوست. دستانی كه پیش از این برای وداع برای دلپیهرو و بوفون بالا رفته بود، این بار برای ماروتا نیز بالا خواهند رفت.
صحبت های بالا، بخشی از یادداشت مائوریزتیو كُرُسِتی نویسنده و روزنامهنگار در سرویسِ ورزشی روزنامه لاریپوبلیكا در La Repubblica می باشد.